Ódýr fjögurra daga lúxus

Ég fór á námskeið um daginn, grunnnámskeið í ákveðnu tölvuforriti. Fékk ca. 11 klukkustunda spankeyrslu samtals skipt á tvo daga + samlokur (líklega úr grænmetisbúð, gott ef ekki lífrænar) en varð að kaupa kaffið sjálfur úr sjálfsala sem þurfi vélstjórapróf á, eða sækja mér það í kalda kranann á karlaklósettinu.

Reikningur: kr. 35.900.

Hlakka til að komast á fjögurra daga lúxusnámskeið í Reykholti, sbr. blogg mitt frá 20. apríl. Með gistingu og fullum viðurgjörningi (= veislumat, ef ég þekki Fosshótel Reykholt rétt), kennt frá 9-12, tveir tímar í hvíld og svo aftur kennt í þrjá tíma. Gisting í fjórar nætur og kvöldvökur annað hvert kvöld.

Reikningur: aðeins 64.000 allur pakkinn.

Haldiði að það sé munur?

Athugasemdir

[Guðjón Sigþór Jensson, 29.4.2008 kl. 15:29]

Tölvufræðin kosta sitt, kannski ódýrari leið en að fikta sig blint áfram og þurfa kannski að fara með tölvuna í viðgerð til að koma vitinu í hana aftur.

Annars veit eg um ansi skemmtilegan félagsskap íslenskan: Á þeim bæ borgar fólk heilan helling fyrir að fara til útlanda til að skoða tré. Næst hyggst þessi ágæti félagsskapur fara allar götur austur til Kamtschaka, lengst austur í Síberíu. Hálfsmánaðar ferð kostar um 3.250 evrur. Mér skilst að stysta leiðin sé að fara beint yfir Norðurpólinn og þegar þangað er komið er ferðin ekki hálfnuð. Annars verður flogið um Moscku og er þá nálægt 10 tíma flug eftir! Er mikið að spá í þessa ferð.

Gangi þér vel á námskeiði um Snorra Sturluson. Mikið held eg það sé áhugavert. En það var miður þegar þrír fyrrum tengdasynir þessa snillings urðu eftir skilnaði sína einu sinni vinir, komu þeir saman og voru einbeittir í að ryðja gamla manninum úr vegi. Þar varð eitt versta óheillaverk Íslandssögunnar. Kannski að Snorri hefði enst ævi að rita nokkur fleiri meistaraverk ef hann hefði ekki verið truflaður við ritstörfin.

Kveðja

Mosi

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 29.4.2008 kl. 17:30]

Ef Gerða á Bergi hefur eitthvað með kokkaríið að gera þá verður það ekkert minna en frábært og væri ferðarinnar virði þó ekki kæmi til annað gotterí á þessu spennandi námskeiði. Ég á góðar minningar og vini í Borgafirði. Þar er gott að vera.

[Guðjón Sigþór Jensson, 30.4.2008 kl. 08:57]

Bragð er af Borgarfirðinum, þangað er alltaf gott að fara og dvelja um nokkra hríð. Þegar Mosi var 7-8 ára snáði var hann á Kleppjárnsreykjum um nokkurra mánaða skeið þar sem voru starfræktar sumarbúðir Þjóðkirkjunnar nokkur sumur. Atvik höguðu þannig til að móðir besta leikfélaga míns hafði ráðið sig þangað sem matselja. Þegar strákur heyrði að þarna voru einungis stelpur þá féll honum allur ketill í eld. Ekki leit ástandið vel út en þá eins og oft þegar mikil og vandasöm tíðindi verða á Íslandi, er sest á rökstóla og fundin einhver góð og ásættanleg málamiðlun. Strákur sættist á að fara með móður sinni ef hann fengi að hafa með annan strák. Nú það varð úr að Mosi varð „fórnarlambið“ og fór í þessa yndælu sveit.

Þarna var dvalið við gott atlæti, matur góður og fjölbreyttur. Við fórum í leiki og ýmsar lengri gönguleiðir, t.d. upp á fjallið austan við og þaðan mátti sjá niður í næsta dal, Flókadal og áfram austur til fjalla. Fræðsla um náttúruna, jurtir og dýrin var ekki minni en sú kristilega. En þarna var víða hættur fyrir hendi, heitir vellandi hverir voru út um allar koppagrundir og vorum við sérstaklega vöruð við að fara ekki nálægt þeim. Ekki mátti dýfa hendi eða fingri í vatnið því mikil hætta var á að skaðbrenna sig. Aldrei varð slys enda starfsfólkið mjög meðvitað um þann vanda sem þarna var við að glíma.

Ekki var hreinlætisaðstaðan góð í gamla skólanum fyrir hátt í 60 tápmikla krakka af höfuðborgarsvæðinu, eitt baðkar og ein sturta, sjálfsagt með stífluðum sturtuhaus. Til að bæta úr þessu var tekið upp á því að hópurinn lagði af stað gangandi dálítinn spöl inn Reykholtsdalinn í góðu veðri, í hverri viku. Bolti var hafður með í för og nopkkur handklæði. Þá var öllum krökkunum að afklæðast skammt neðan við Árhver sem er merkilegt náttúrufyrirbrigði í Reykholtsá. Boltanum var kastað út í ána og krakkarnir hófu leik. Eftir tuttugu mínútur eða svo voru allir orðnir vel hreinir og þá voru krakkarnir kallaðir upp úr vatninu hver á fætur öðrum, þeir þurrkaðir og klæddu sig aftur. Þetta var skemmtileg tilbreyting og sýnir hve Íslendingar hafa ætíð verið úrræðagóðir en ekki þætti þetta sjálfsagt viðeigandi nú á dögum. En krakkarnir voru ekki komnir með hvolpavit og það var aðalatriðið.

Löngu seinna eða fyrir um 15-20 árum átti Mosi leið um Reykholtsdalinn fótgangandi. Datt honum nú í hug þar sem hann var staddur neðan við Árhver að taka gönguskó og sokka af þreyttum fótum, rífa upp buxnaskálmarnar og vaða út. Mikið ósköp var vatnið kalt þrátt fyrir að logn var og tiltölulega hlýtt í veðri! Í minningunni var vatnið mjög heitt og mátti varast að vera of nálægt hvernum. Sennilega er vaxandi notkun heits vatns í Reykholtsdal ástæðan fyrir þessu.

Svona er gaman að eiga góðar minningar úr bernskunni. Kannski einhver sem kannast við hliðstæðar minningar frá þessum sumarbúðum kringum 1959-1960. Gaman væri að rifja þær aftur upp.

Mosi

[Sigurður Hreiðar, 30.4.2008 kl. 09:00]

Þetta er of góð upprifjun til að spandera henni bara á fáfarna athugasemd, Mosi sæll. Taktu nú afrit af og settu á bloggið þitt -- þar geta fleiri notið hennar.

Ég þakka fyrir mig.