Sálfræðingurinn kokksjúri

Sá mér til hryggðar viðtal við sálfræðing í Kastljósi í -- hvað? Fyrradag?

Hryggð mín stafaði af því hve maðurinn var uppfullur af menntahroka. Sálfræðingur, af öllum fræðingum, var þess umkominn að dæma með stóryrðum gagnsleysi svokallaðra „óhefðbundinna“ lækningaaðferða án þess að hafa nokkuð skoðað árangurinn sjálfur. Hafði að mér skilst bara leitað á neitinu að einhverri empírískri „sönnun“ þess að tiltekin höfuðbeina- og spjaldhryggsmeðferð gæti orðið einhverfum börnum að gagni og ekki fundið þar. Kannski vegna þess að „óhefðbundnar“ lækningaaðferðir fara aðrar leiðir og eru ekki eins kokhraustar og þær „hefðbundnu“. -- Það er annars sjaldan að mig langar helst að nota enskt orð eins og nú þar sem ég notaði „kokhraustar“ -- mig langar að nota orðið „cocksure“ sem mér finnst ná fasi og framkomu sálfræðingsins hvað best.

Um tíma fannst mér sálfræði afar heillandi „fag“. Las allt sem ég náði í til að kynna mér fræðin og því meir sem ég las og fræddist, því meir hallaði undan fæti fyrir „faginu“ í huga mínum. Í stuttu máli fannst mér sálfræðin vera samsafn af kenningum sem sumar hverjar stangast á og fátt áþreifanlegt þar að finna. Prestar annars vegar og fagmenntaðir félagsráðgjafar hins vegar hafa mun fastara land undir fótum í sálgæslu og huglægri aðstoð. Það er kannski þess vegna sem sálfræðingar þurfa að berjast fyrir því að eftir þeim sé tekið og láta sem þeirra sé mátturinn og dýrðin, og nú verðum við að hafa í huga að sálfræðingar og geðlæknar eru tvær gjörsamlega aðskildar stéttir. -- Þannig kemur mér þetta fyrir sjónir en ég get ekki sannað það með empírískum dæmum. Hins vegar hef ég fengið höfuðbeina- og spjaldhryggsnudd (eða kannski væri réttara að segja strokur) og veit að það virkar, hvort sem hægt er að finna „sönnun“ fyrir því á netinu eða ekki. Raunar er ég ekki einhverfur, held ég -- en hvað er maður þá? Tvíhverfur? Fjölhverfur?

Og meðal annarra orða: Hafa sálfræðingar læknað einhverfu?

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.10.2007 kl. 09:53]

Þakka þér fyrir þetta Sigurður Hreiðar...veistu að ég held að sálfræðin fari að standa höllum fæti í sjálfri sér þar sem vísindalega sannaður árangur hennar er frekar lítill og margar óhefðbundnari aðferðir að koma fram á sjónarsviðið sem hafa miklu öflugri árangur og margfalt meiri hraða í átt að betri líðan. Við erum að tala um klukkutíma í stað ára eða áratuga í átt að markmiði.

Þessi menntahroki er mjög óaðlaðandi..reyndar finnst mér að þeir sem eru í alvöru "menntaðir" séu þeir sem hafa djúpan skilning á að lífið kemur í mörgum myndum og kemur vel fram við samferðamenn sína jafnvel þó þeir hafa aðrar skoðanir og velji fyrir sig sjálfir hvað hentar þeim best.

[Egill M. Friðriksson, 3.10.2007 kl. 10:29]

Þið virðist bæði algjörlega missa aðalpunktinn í allri þessari umræðu og þið virðist bæði gera þau mistök að reyna fara gagnrýna sálfræði á einhvern hátt án þess þó að koma með nokkur rök fyrir því. Annars vegar erum við með fræðigrein sem styður sig á bakvið vísindi og er viðurkennd út um allan heim. Hins vegar ertu með einhverja skottulækna sem hafa engar rannsóknir á bakvið sig og neita að gera rannsókn á meðferð sinni til að sýna fram á mátt hennar. Það getur vel verið að aðferðir þessara manna virka - en ef þeir virka svona vel af hverju þá ekki líka að sanna það? Það er í fínu lagi fyrir þessa menn að starfa sem einhvers konar skottulæknar en þá verða þeir líka að senda frá sér þá hugmynd að þeir séu skottulæknar og ekki gefa sjúklingnum óraunhæfa mynd af því hvað þeir eru. Ef þú ferð til venjuleg læknis þá segir hann þér frá kostum og göllum einhverjar meðferðar. Ef þú ferð til skottulæknis þá vitnar hann í raun eingöngu til þeirra einstaklinga þar sem meðferðin virkaði.

Af hverju leyfum við ekki bara öllum að kalla sig lækna sem halda að þeir hafi lausn á einhverju vandamáli án þess þó að rannsaka það á nokkurn hátt? Þessi umræða snýst ekki um það að læknar og sálfræðingar þurfi að verja titil sinn eitthvað - þeir eru að því á hverjum degi með vísindalegum rannsóknum. Þetta snýst um að þessir læknar sem telja að þeir hafi einhverja lausn þurfi að sýna fram á það hvernig þeira gera það. Þangað til þurfa þeir að starfa sem skottulæknar.

"Þakka þér fyrir þetta Sigurður Hreiðar...veistu að ég held að sálfræðin fari að standa höllum fæti í sjálfri sér þar sem vísindalega sannaður árangur hennar er frekar lítill og margar óhefðbundnari aðferðir að koma fram á sjónarsviðið sem hafa miklu öflugri árangur og margfalt meiri hraða í átt að betri líðan. Við erum að tala um klukkutíma í stað ára eða áratuga í átt að markmiði."

Árangur fyrir hvað? Lækna þunglyndi? Ekki koma fram með svona fullyrðingu nema geta sýnt fram á hana. Ef að einhver ein aðferð er talin vera betri en önnur þá er hún bara rannsökuð. Það er ekkert flóknara en það. Nákvæmlega þannig starfa vísindamenn. Annars langar mig að benda þér á að langminnsti hluti sálfræði fer í beitingu klínískrar sálfræði - það er mjög algengur misskilningur hjá fólki að halda það. Sálfræði gengur fyrst og fremst út á rannsóknir sem koma að heila, hug og hegðun manna.

[Þráinn (IP-tala skráð) 3.10.2007 kl. 10:43]

Hvar er nú Kínalífselexírinn, segularmböndin, kvöldvorrósarolían, svæðanuddið, læknamiðlarnir og öll þau töfrabrögð sem okkur hafa verið boðin síðustu hundrað árin?  Eru þau ekki í tísku lengur eða hvað?

En mikið fannst mér sálfræðingurinn skemmtilegur, þarna var maður að mínu skapi tilbúinn til að brúka stólpakjaft og standa fyrir sinni sannfæringu.  Mér finnst nefnilega að allskonar töframenn hafi lengi vel fengið að auglýsa galdra sína í ríkissjónvarpinu án þess að þurfa að greiða fyrir þær auglýsingar, né að nokkur hafi þorað að mótmæla bullinu sem boðið hefur verið uppá nema af einstakri hógværð.  Mér hefur alltaf fundist að það apparat hafi oft látið nota sig til að auðvelda loddurum að hafa fé af okkur þessum auðtrúa sálum sem þörfnumst skjótrar lækningar á vandamálum okkar.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.10.2007 kl. 10:53]

Að mínu mati eru það miklu frekar auðtrúa sálir, sem geta bara móttekið ein skilaboð, og vilja ekki horfa á lífið í opnari skilningi en hér birtist okkur.  Það er miklu meira til en það sem augað sér, og fólk sem neitar að trúa neinu sem það ekki sér eða skynjar, og neitar að það sé til eitthvað annað, eru verr sett, heldur en þeir sem leita og eru nógu forvitnir til að skoða aðra möguleika en það sem stendur bjargfast einhversstaðar óumbreytanlegt.  Það er von að svoleiðis auðtrúa fólk vilji ekki vita af öðrum kenningum, eða eitthvað sem þeir geta ekki sett í skúffur og kassa í heilabúi sínu.  Þá á helst að banna umræðuna og hæða það fólk sem hefur kjark eða forvitni barnsins til að leita annara leiða. 

Ég er ánægð að vera í þeim hópi með Katrínu og Sigurði Hreiðari.  Ég er viss um að ég fæ mikið meira út úr mínu andlega lífi einmitt þess vegna. 

[Egill M. Friðriksson, 3.10.2007 kl. 11:29]

"Að mínu mati eru það miklu frekar auðtrúa sálir, sem geta bara móttekið ein skilaboð, og vilja ekki horfa á lífið í opnari skilningi en hér birtist okkur."

Hvernig heldurðu að læknavísindin hafi komast eins langt og þau gera í dag? Með lokuðum huga og þröngsýni? Nei. Mér finnst mjög leiðinlegt hvernig þú gerir lítið úr mjög stórri starfsstétt með því að segjast hafa opinn huga. Það er í fínu lagi að hafa opinn huga fyrir óhefðbundnum lækningaðferðum. En það hvorki sannar að þær virki né segir að vísindamenn séu með lokaðan huga. Þú skalt vera þakklát fyrir það að við skulum hafa vísindamenn sem hafa metnað fyrir því að vera með strangar rannsóknarkröfur á meðferðum en ekki bara einstaklinga með opinn huga sem eru til í að prófa eitthvað því það virkaði einhverntímann á einhvern. Fyrir utan það að það getur verið beinlínis hættulegt að setja einhvern í meðferð sem einhver telur að það hjálpi honum án þess að einhver rannsókn hafi farið fram á þessari meðferð.

Það er mjög fyndið að þegar kemur að heilsu manna þá einhvern veginn má skoða óhefðbundnar aðferðir og gera lítið úr menntun og starfi lækna. En ef það er einhver önnur starfsgrein þá skal halda sig við réttar leiðir.

[Guðjón Sigþór Jensson, 3.10.2007 kl. 11:57]

Hvernig var með sálfræðinginn sem var spurður hvar sálin væri í manninum. Kvað hann hana hvergi vera enda væri hún ekki til! Var þá sáli spurður hvort fræði þau sem hann hafði lagt stund á væru þá um ekki nokkurn skapaðan hlut?

Fátt varð um svör og fer engum sögum meira af spekingi þessum.

Mosi

[Gunný (IP-tala skráð) 3.10.2007 kl. 12:04]

Ha, ha, nú er mér skemmt, en konu minni ekki, sagði tröllið þegar hann heyrði kveðnar Andrarímur. Þú hefur greinilega komið við aumann blett á viðkvæmum fræðingasálum bróðir sæll, en mér er ósárt, frekar skemmt. Heilsist í bæinn. Gunný  

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.10.2007 kl. 12:17]

Eitt sem kemur alltaf upp aftur og aftur í umræðunni er að þeir sem velja að nudda fólk eða heila með mismunandi aðferðurm séu eingöngu í peningaplokki og að það geti bara verið eina ástæðan fyrir að þeir leggi það fyrir sig að hjálpa öðrum. Það er hægt að kalla allt peningaplokk á þeirri forsendu...þú borgar fyrir tíma og vinnu allra í kringum þig ef þú vilt þjónustu þeirra. Ferð á hárgreiðslustofu og kemur út með hrikalega mislukkaða klipppingu af því að viðkomandi var ekki að skilja hvers væri vænst af honum en þú borgar auðvitað fyrir þjónustuna....ferð til læknis að fá greiningu og vonandi lækningu og borgar stórfé til sérfræðings sem segir svo ..því miður við vitum ekki hvað amar að þér. Kaupir lyf sem eiga að gera eitthvað sem þau gera svo ekki...það hlýtur að fallast undir peningaplokk..ekki satt?

Það sem kannski fer fyrir brjóstið á okkur hinum þegar við hustum á Pétur og hans líka er hversu greinilegt að hann hefur ekki kynnt sér sjálfur nema með lestri á netinu hvernig sumar aðferðir eru að virka fyrir fullt af fólki. Fer bara beint í hreina afneitun sem er ekki merki um vilja til að afla upplýsinga og vitneskju  um hvað er raunverulega á ferðinni. Það eru til aðferðir sem er ekki á nokkurn hátt hægt að skoða út frá söðlum sem settir eru fyrir vísindalegar rannsóknir og hvernig ber að gera þær. T.d það að geta endurtekið rannsóknina aftur og aftur til að mæla virkini og niðurstöður...sérstaklega ekki þar sem sumar stærðirnar í breytunni sem verið er að vinna með eru okkur enn óþekktar. Eitt sem ég hef aldrei skilið er hversu menn eru fljótir að dæma eitthvað óútskýranlegt með því að það séu bara svokölluð plasebo einkenni og að trú viðkomandi hafa bara haft áhrif á að þeim líði betur eða fái jafnvel bata... Ef svo er ..hvers vegna er forvitni vísindamanna og lækna þá ekki vakin...hvaða kraftar eru þar þá á ferðinni og er það ekki eitthvað sem við ættum virkilega að rannsaka og jafnvel þróa??  Það er nefninlega svo merkilegt að fólk getur heilað sig sjálft með krafti hugans og með því að uppræta erfiðar tilfinningar eða minningar. Það ættum við öll að vera sammála um að er þess virði að rannsaka.  Hvernig gerist það og hvers vegna? Og kannski í stað þess að fara í stríð gegn hvort öðru að setjast niður og tala saman, upplifa, læra og reyna að skilja hvað virkar hvernig og af hverju..með opnum huga og án fordóma. Að þora að stíga yfir þröskuldinn af því sem er okkur enn óþekkt og hafa vilja til að skoða og skilgreina.   Því væntanlega höfum við það sama markmiði.   Að fólki líði betur og finni sína lækningu í hvaða formi sem hún kann að koma. Ekki satt?

Mín framtíðarsýn er sú að við berum gæfu til að nýta það besta úr báðu og förum að vinna saman. Eitt sé ég líka að á Íslandi erum við frekar aftarlega á merinni í þessum málum þar sem hér í  Bretlandi er að takast fagmannleg og opin samvinna milli svokallaðra hefðbundinna og óheðfbundinna aðferða. Það eru auðvitað settar upp kröfur um hæfni og verklag og raunverulegar mælingar er verið að gera á sjúkrahúsi einu hér sem hefur unnið merkilegt starf með heilurum sem einn af þeim grunnþáttum sem þykja hafa tilætluð áhrif í meðferð krabbameinssjúklinga.

Tölum saman eins og fullorðið fólk..það er bara hallærislegt að vera að níða hvert annað niður. Með samvinnu náum við árangri og framförum.

[Ari Guðmar Hallgrímsson, 3.10.2007 kl. 13:50]

Sammála því sem Ásthildur,Katrín og Sigurður hafa að segja um þetta mál. Mér fannst engin ástæða til að hrópa húrra fyrir Pétri í þessum þætti,ekkert nema kjafturinn og hrokin.Það eru dæmi þess að fólk hafa farið verulega illa andlega eftir viðtöl við "sálfræðinga".Og er það ekki viðfangsefni fyrir þá og aðra sem þykjast vita betur að reyna að átta sig á, hvernig það má vera, að fullt af fólki hefur fengið bata eftir meðferð hjá þessum "skottulæknum",fólk sem hefur verið búið að reyna alskonar meðferðir hjá hefðbundnum læknum á árangurs.Þessi nafnleysingi "egillm" ætlar kannski í nafni vísindalegra sannana að halda því fram að það sé allt ímyndunarveikir grasasnar??

[Egill M. Friðriksson, 3.10.2007 kl. 16:09]

Sæll Ari,

Ég er einmitt ekki að halda neinu fram ólíkt þessum skottlæknum. Það má vel vera að einhver hafi farið til skottulæknis og hann hafi læknast. Það sannar samt ekki að meðferðin hafi virkað.

Ef að einhver líffræðingur telur sig hafa fundið leið til að lækna krabbamein því að hans mati tókst honum að lækna eina manneskju með aðferð sinni fyndist þér þá í lagi að nota þessa aðferð á alla þá sem hafa krabbamein án þess að gera frekari rannsóknir? Ég ætla rétt að vona ekki.

Skottulæknar gera nákvæmlega þetta. Þeir rannsaka ekki meðferð sína og geta ekki sagt hvað það er sem virkar (ef það virkar á annað borð) og hvað virkar ekki. Þeir vitna bara í einstaklinga sem vilja meina að þeir hafi læknast.

Það má vel vera að Pétur hafi komið út sem einhver hrokafullur einstaklingur í Kastljósi. Það skiptir nákvæmlega engu máli. Það sem skiptir máli er hvort að við viljum að fagaðilar vísi á menn sem stunda einhverjar meðferðir sem hafa engan vísindalegan bakgrunn á bakvið meðferðir sínar. Það er að mínu og ég get fullyrt á nokkurn hátt flestra vísindamanna mati óeðlilegt.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.10.2007 kl. 16:45]

Maður hefði nú haldið að fólk með sérfræði menntun og sem vísar stöðugt til niðurstaðna vísindalegra niðurstaðna myndi gera þær sömu kröfur til sjálfra sín þegar kemur að skoðun á óhefðbundnum leiðum...a.m.k vita um hvað þeir eru að tala. Það vill nú svo þannig til að það eru til vísindamenn og konur sem nota óhefðbundnar leiðir og eru að skoða þessa hluti með mjög opnum huga og telja að þarna sé eitthvað mikilvægt á ferðinni. Með því að loka algerlega á að svo geti verið og úthrópa það sem menn þekkja hvorki haus né sporð á hjálpar ekki.  Og hvernig getur aðferð sem nýtist einum við sínum kvilla verið skottulækning þó svo að sama aðferð virki ekki fyrir annan? Það sem kannski gleymist er að skoða rót hvers vandamáls sem getur verið mjög mismunandi hjá hverjum fyrir sig. Og vinna svo út frá því. Hjá sumum er það algerlega líkamlegt á meðan að hjá öðrum er ástæðan tilfinningalegs eða andlegs eðlis. Aðalmálið er að líta á mannveruna út frá heilrænni mynd en ekki eins og hluti á partasölu.

[gudni.is, 3.10.2007 kl. 18:22]

Sæll Sigurður..

Þú ert frábær. Ég sá hluta af þessu viðtali sem þú vitnar í og þessi blessaði sáli fékk ekki háa einkun hjá mér. Ég hef líkt og þú lengi haft mikinn áhuga á sálfræði og hef nokkuð lesið mig til í slíku. Það er mikið meira samband á milli andlegs og líkamlegs álags fólksins. Margir líta á andlega heilsu og líkamlega heilsu sem sitthvoran hlutinn, en það er bara ekki rétt. Þessir þættir samtvinnast gríðarlega mikið. T.d. getur hugsun og andleg vanlíðan valdið margskonar líkamlegum kvillum.

Það hefur lengi verið mikil og umdeild togstreita á milli læknavísindanna og óhefðbundinna lækningaraðferða. Læknum er jú bara kennt að læra vísindi, vísindi og ekkert annað en vísindi. Þeir eru alltof oft að mínu mati algjörlega á móti því sem ekki hefur verið sannað með læknavísindunum.

Ég persónulega hef prófað ýmsar óhefðbundnar lækningaaðferðir í baráttu minni við að ná heilsu á ný eftir slys, m.a. höfuðbeina og spjaldhryggsmeðferð. Þær hafa sumar hverjar hlálpað mér, en þó ekki allar. En engin þeirra hefur skaðað mig. Ég hef líka stundum sagt að ef þú hefur trú á því að óhefðbundin lækningaraðferð hjálpi þér þá eru margfallt betri líkur á árangri.

Bottomline - You are what you think...!!

[Hafrún Kristjánsdóttir, 3.10.2007 kl. 22:25]

Það er svo mikið að staðreyndavillum hér og rökleysum að ég nenni ekki að svara því öll.  Ætla að taka tvennt út.

Fyrst frá Kolbrúnu.  veistu að ég held að sálfræðin fari að standa höllum fæti í sjálfri sér þar sem vísindalega sannaður árangur hennar er frekar lítill og margar óhefðbundnari aðferðir að koma fram á sjónarsviðið sem hafa miklu öflugri árangur og margfalt meiri hraða í átt að betri líðan.  Þetta er kolrangt.  Fleiri þúsund rannsókna hafa staðfest árangur hugrænnar atferlismeðferðar.  Fleiri þúsundir rannsókna hafa staðfest árangur atferlismeðferða við ýmsum vandamálum, fleiri þúsund rannsókna hafa stutt árangur taugasálfræðinga við að greina ýmis vandamál, fleiri þúsund rannsókna hafa stutt árangur inngripa á vinnustað og svona gæti ég legi talið.  Ég hef hins vegar ekki séð eina rannsókn sem stenst aðferðafræðilegar kröfur sem staðfesta árangur t.d. höfuðbeina og spjaldhryggsmeðferðar og hef ég leitað nokkuð vel.  Ef þú telur þig hafa eitthvað í höndunum annað en dæmisögur um þessa fullyrðingar þínar þá endilega bentu mér á hvar það er að finna.

Guðni´þú segir að kjarni málsins sé að maður sé það sem maður hugsar.  Heldur þú það virkilega?  Hvað t.d. um þráhyggjusjúklinginn sem hugsar mörg hundruð sinnum á dag að hann sé skítugur á höndunum og þvær sér kannski 50 sinnum á dag?  Bíddu ef hann er það sem hann hugsar þá hlýtur hann að vera skítugur er það ekki?  Hvað með þá sem þjást af depurð.  Algengt er það þeir hugsi að lélegri pappír sé ekki að finna hér á eyjunni bláu.  Eru þeir það þá?  Það þarf ekki kjarneðlisfræðing til að sjá að þetta gengur ekki upp

Sigurður sálfræðin hefur ekki læknað einhverfu enda er það ekki hægt.  Hins vegar hefur sálfræðingum tekist með því að þróa öflugt atferlisprógram að ná verulegum árangri í átt að bata.

[gudni.is, 4.10.2007 kl. 00:38]

Sigríður: Ég er enginn fræðingur svo sem í sálfræði en hef haft gaman að henni að sumu leyti. Ég las t.d. bók um huglæga atferlismeðferð sem gekk m.a. út á það að kenna fólki að þekkja mun á jákvæðum og neikvæðum hugsunum og fleira í þeim dúr. Þar var talsvert talað um að ýmsar neikvæðar hugsanir o.fl. illu líkamlegum kvillum.

Annars er ég líka flugmaður sjálfur og hef gengið í gegnum talsvert nám (Human performance o.fl.) þar sem mönnum er kennt að hafa stjórn á tilfinningum sínum o.fl. í þeim dúr. Einnig hef ég farið í gegnum 1000 spurninga sálfræðipróf sem mér fannst áhugavert. Eftir þá reynslu las ég mig talsvert til um það út á hvað svona sálfræðipróf gengu að sumu leyti.  Sumar spurningar virðast ósköp einfaldar en það getur legið djúp pæling á bakvið það hvernig maður bregst við henni. o.fl. o.fl. o.fl.     Nenni ekki meir nú 

[Þráinn (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 01:05]

Ég ætla bara rétt að vona að þið fáið alvöru pípara þegar þið þurfið að skipta um baðker næst.

[Linda (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 03:53]

Gæti ekki verið meira sammála Katrínu og Sigurði. Ég hef gengið í gegnum svo mörg tilvik þar sem hefðbundnar lækningar gerðu mér ekkert gagn, fór þá á stúfana, las mér til og prófaði mig áfram þar til ég fann lækningu fyrir mig. Lækningu sem er ekki "vísindalega sönnuð", en virkaði samt mjög vel. Hvernig er það, eru ekki allar lækningar "ekki vísindalega sannaðar" áður en en þær eru "vísindalega sannaðar"?

Það er af of mörgu að taka, en mér hefur alltaf fundist placebo pælingin áhugaverð, og trúi því að heilinn í okkur, sem við vitum ekki mikið um, hefur miklu meiri lækingamátt en hefur verið vísindalega sannað. Og ég hef aldrei skilið af hverju fólk er svona hrætt við þessi "óvísindi", á meðan það er dælt í okkur lyfjum sem gera mismikið gagn og lækna nánast aldrei rótina að vandamálinu, heldur aðeins einkennin. Það er mér lífsins ómögulegt að skilja af hverju við reynum ekki að finna rót sjúkdóma okkar frekar en að fela einkennin með lyfjum, og rúlla þannig einum sjúkdómi inní annan og aldrei komast að rót vandans.

Skil heldur ekki þennan hroka og reiði útí okkur sem prófum aðrar leiðir. Ég treysti engum betur fyrir minni eigin heilsu heldur en mér sjálfri, og ég ætla ekki að trúa því blint að allt sem læknirinn minn hefur að segja sé gagnlegt. Eins myndi ég aldrei treysta blint því sem óhefðbundinn læknir hefur að segja að sé gagnlegt. Ég er reyndar svo heppin að vera hjá hefðbundnum lækni sem notar líka óhefðbundnar lækningar í bland við hitt, best of both worlds, og þar hlýtur framtíðin í læknavísindunum að vera.

Og talandi um peningaplokk. Mér heyrist fólk vera að gleyma því algjörlega að í landinu þar sem mikil læknavísindi og rannsóknir fara fram, er ekkert gert án þess að fólk græði peninga = Ameríka. Að maður tali nú ekki um lyfjafyrirtækin og heilbrigðistryggingarnar í því landi sem ota sínum tota allsstaðar, og borga jafnvel læknum og stjórnmálamönnum fyrir að standa að baki sér og auglýsa sínar vörur. Ásakanirnar hér að ofan um að "skottulæknar" séu að þessu einungis til að hafa af fólki peninga eru því frekar vitlausar. Maður vonar og trúir því að flestir séu í þessum bransa til að hjálpa fólki, hvort sem það eru læknar eða óhefðbundnir læknar, en það hljóta auðvitað að vera svartir sauðir einhversstaðar alveg einsog í öllum öðrum stéttum þjóðfélagsins.

[Óskar Þorkelsson, 4.10.2007 kl. 09:17]

Ég vann eitt sinn með manni frá marokko þegar ég bjó í noregi. 'i einum kaffitímanum var einmitt sálgæsla og ófremdarástand í þeim málum í noregi efst á baugi.. allir höfðu skoðun nema þessi maður frá marokko sem var reyndar komin á 7 tugs aldurinn.. svo hann var spurður í lokin : Hvernig er ástandið á þessum málum í Marokko ?  Hann hugsaði sig um í smástund en sagði svo : Það er bara gott, í marokko talar fólk saman og ef einhver á í vanda hittast hans vinir og fjölskylda og styðja við bakið á viðkomandi einstakling !

Hvað skyldi sálfræðingar segja við þessu ?

[GHr (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 11:05]

Í öllum þessum meira eða minna lærðu skrifum hefur alveg farist fyrir að skýra út  fyrir mér og fleirum hvað ÖMMUSÁLFRÆÐI er. Er það kannske ný grein eða hvað? Spyr sá sem fátt skilur. Kv.

[Sigurður Hreiðar, 4.10.2007 kl. 11:24]

Þakka ykkur fyrir þessi viðbrögð. Eins og oft áður eru ansi margir sem fara út um víðan völl. Upprunalegt blogg mitt snerist menntahroka sumra þeirra sem þykjast hafa lært allt og vita allt og hafa stóryrði um það sem hugsanlega gæti skert drottinvald þeirra sjálfra.

Þetta hafa þó sumir skilið og er það vel.

Ég ætla ekki að svara neinum einstökum, en Þráinn minn, þó lærðir píparar séu góðir þarf ekki alltaf á þeim að halda. Margir minna vina hafa stundum leitað til mín ef þeir hafa þurft á einhverju gamaldags pípíríi að halda og þó ég segi sjálfur frá hafa þeir látið sér lausnir mínar vel líka. Einnig við baðker og sturtubotna. (P.S. Ég er kominn með flensu svo við sjáumst ekki á eftir).

Ég bendi líka á blogg Ómars Ragnarssonar um sama efni. Og, Þráinn, þó þar sé ekki heilt á milli, ef ég hef skilið rétt, er ýmislegt fróðlegt í þeim rúmlega 40 athugasemdum sem þar eru komnar.

Og eins og fyrri daginn, einstefnumenn í fræðunum eru miklu harðvítugri en við hinir, sem viljum hirða það besta úr hvoru tveggja, hefðbundnu og óhefðbundnu.

Ömmusálfræði, Gunný? Hjá mér heitir það afasálfræði!