Stendur umhverfinu ógn af skærunum?

Ég velti fyrir mér hvar Ríkey Péturdóttir, hárgreiðslumeistari í Kópavogi, stendur í pólitík.

Ef hún þá stendur í pólitík.

Konan hefur í fjögur ár reynt að fá leyfi til að stunda iðn sína, hárgreiðslu, á heimili sínu þar sem hún virðist haga nóg rými til þess. Ætlar að gera þetta ein og hafa aðeins „einn hárgreiðslustól,“ eftir því sem ég las í einhverju blaði.

En meirihluti bæjarstjórnar -- er það ekki sjálfstæði og framsókn? -- synjar þess og ber fyrir sig kröftugum mótmælum nágrannanna.

Fróðlegt væri að fá nánari útlistun á þeim. Hve margir nágrannar vilja skipta sér af því sem fram fer innan veggja Ríkeyjar? Á hvaða forsendum er þeim stætt á að skipta sér af því þó ca. 10-12 gestir hennar fari frá henni fínir og pússaðir á degi hverjum?

Er einn hárgreiðslustóll með tilheyrandi skærum og klippum hættulegur umhverfi sínu? Er starfsemi einnar konu sem klippir aðra og dúllar við hana mengandi? Hafa bæjarfulltrúar í Kópavogi skoðað kringumstæður sjálfir og metið þær?

Eða stendur umhverfinu ógn af skærunum?

Vandi Ríkeyjar er sennilega sá að hún vill fara að reglum. Ef hún hefði bara sagt viðskiptavinum sínum að koma á tilteknum tímum og hefði ekki farið að blanda bæjarstjórninni í þetta er ólíklegt að nokkur nágranni hefði tekið eftir þessum heimsóknum.

Maður bara spyr: Hvers lags nágranna á þessi blessuð kona? Og: Hvers lags vinnubrögð eru þetta hjá bæjarstjórn Kópavogs?