Þa er nebblea soleis

Skemmtileg myndin á forsíðu Moggans í dag, af sr. Önundi á Breiðabólsstað á vespunni sinni. Rifjaði ýmislegt upp fyrir mér, fyrst ánægjuleg samskipti mín og Önundar það lítil þau hafa verið, svo baráttu umboðsaðila ítölsku smáhjólanna Vespiaggio (eða bara Piaggio) fyrir því að aðeins þeirra smáhjól skuli kölluð vespur á íslensku, rétt eins og íslenski umboðsmaðurinn fyrir Willy´s á sínum tíma barðist fyrir því að aðeins sá bíll væri jeppi, og loks sögu sem ég heyrði eitt sinn af prestum tveimur sem ferðuðust jafnaðarlega um sóknir sínar sinn á hvorri vespunni.

Svo var það sunnudag einn að annar presturinn uppgötvaði að hinn var gangandi á leið til messu og spurði hverju það sætti. Ja, þa er nebblega soleis, svaraði presturinn gangandi, að vespan mín er horfin. Ég óttast að henni hafi verið stolið.

Einfalt að gera við því, svaraði presturinn sem enn hafði hjólið sitt víst. Rifjaðu bara upp boðorðin tíu af stólnum og þegar þú kemur að áttunda boðorðinu fær þjófurinn samviskubit og kemur hjólinu þínu aftur til skila.

Strax eftir helgina sá presturinn sem enn hafði hjólið sitt víst að presturinn fyrrum gangandi var kominn aftur á hjólið sitt. Sagði ég þér ekki, sagði hann, að það myndi virka að rifja upp boðorðin 10?

Jú, víst sagðirðu það, svaraði hinn presturinn. En ég þurfti aldrei að fara með þau af stólnum. Ég mundi sjálfur hvar ég hafði skilið hjólið eftir þegar ég kom að sjöunda boðorðinu.

Og þeim sem farnir eru að slappast í boðorðunum skal bent á Mósebók 5, 6-21.