Að borga fyrir rukkunina

Fyrr í þessum mánuði var farsími (GSM) frá þessu heimili notaður lítillega í útlöndum, svokallaður Frelsissími. Síðan kemur reikningur fyrir þessa notkun upp á samtaks 527 krónur, þar af „útskriftargjald“ kr. 250 (vsk. af því 49 kr).

Útskriftargjald? Ég sé ekki betur en það sé kostnaðurinn af því að búa til reikning og senda hann. Reyndar birtist þessi reikningur sjálfkrafa inn í einkabanka viðkomandi sem ætti að vera nægilegt fyrir flesta skuldara.

Er þetta siðlegt og löglegt, að notandi þjónustu skuli þurfa að borga sérstaklega fyrir að vera rukkaður fyrir hana?

Forlátið að mér finnst þetta dónaskapur. Ef einhver vill minna mig á að ég eigi honum skuld að gjalda finnst mér lágmark að sú áminning sé á hans eigin kostnað. Nema greiðslan hafi dregist umfram tilskilinn tíma, sem ekki var í þessu tilviki.

Athugasemdir

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 13.5.2008 kl. 16:47]

Mikið get ég verið sammála þér, þetta er óþolandi og ólíðandi. Þegar ég sá um neytendasíðuna á DV komu svona ó-réttlætismál nær daglega inn á borð til mín og margt af því var hægt að leiðrétta eða stoppa af. Fyrirtæki og þjónustuaðilar komast oft upp með ótrúlegustu ósvífni, einfaldlega vegna þess að fólki er orðið alltof tamt að "borga og brosa". Ég myndi í þínum sporum setja þig í samband við umsjónarmann neytendamála og fá þá til að kanna málið. Ræningjarnir óttast nefnilega fátt meira en að glæpir þeirra verði "blaðamál".

[Ólafur B. Jónsson (IP-tala skráð) 13.5.2008 kl. 21:27]

Alveg sammála Sigurði.  Tryggingafélag eitt sendi mér hótun, um að borga, og ég hringdi í félagið og benti þeim á að eindagi væri ekki kominn, svo þeir neyddust til að senda mér aðra og betur orðaða rukkun, en laumuðu inn viðbót sem hét 400 kr. útskriftargjald.  Ég hafði tryggt hjá þessu félagi árum saman, og alltaf borgað fyrir eindaga.  Ég borgaði þessa rukkun og 400 krónurnar með, og sagði upp tryggingunni í leiðinni.

[Guðjón Sigþór Jensson, 14.5.2008 kl. 15:29]

Rukkunargjaldið er 47% af fjárhæðinni. Dýr myndi Hafliði allur.

Einu sinni fékk eg tilkynningu um einhverja andskotans krónu. Man ekki stundinni lengur hvort um var að ræða inneign eða skuld nema burðargjaldið nam h.u.b. 60 faldri fjárhæðinni. Mér skilst að bankarnir hafi tekið á þessu fyrir nokkrum misserum og var auðvitað heilmikil hagræðing í að vera ekki að púkka meir upp á Íslandspóst sem síðar hefur komið í ljós að hefur tekið upp furðulegar dreifingaraðferðir sem ekki eru til fyrirmyndar.

Þá fæ eg alltaf tilkynningu um að eg eigi 5 krónur í einhverju hlutafélagi sem eg kæri mig ekkert um. Og alltaf er sendar tilkynningar um svona óværu.

Mosi