Að refsa -- eða fyrirgefa?

Írösk fótboltahetja sem treysti sér ekki heim til Írak aftur eftir eitthvert frækilegt afrek í útlöndum sagði í sjónvarpsfréttum eitthvað á þá á leið að hann treysti ekki núverandi ráðamönnum í Írak, þar með talið Bandaríkjamönnum, og kvaðst vona að Guð - í þessu tilviki kallaður Allah - refsaði þeim.
Þarna hefði kristinn maður sagst vona að Guð fyrirgæfi þeim.
Segir þetta nokkuð um mismun íslams og kristni?

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 2.8.2007 kl. 13:51]

Hefur þú ekki heyrt um bölbænirnar hjá Gunnari í Krossinum? Hann lýsti því yfir þegar rafmagnið fór af Laugardalshöllinni á tónleikum með Bryan Adams að þarna hefði máttur bölbæna hans sýnt sig. Hann telur rokktónlist komna frá djöflinum. Ég er ekki viss um að allir kristnir menn óski þeim, sem gera eitthvað á þeirra hlut fyrirgefningar. Þvert á móti vonast þeir til að á æsta degi muni þeir þurfa að gjalda illvirkja sinna. Það er sama og að óska þess að Guð refsi viðkomandi. Við skulum hafa í huga að þetta er aðeins einn maður og því varla hægt að alhæfa út frá því.

Ég held því að þetta segi okkur ekkert um mismun á íslam og kristni.

[Gísli Sigurðsson, 2.8.2007 kl. 14:21]

Sigurður M hittir naglann á höfuðið. Bandaríkin eru lýsandi dæmi um hið kristilega hugarfar þar sem refsigleðin er í hávegum höfð. Þegar forseti BNA talar er stundum eins og hann tali í umboði Guðs, og BNA er Guðs útvalda þjóð sem á að stjórna og ráða því sem aðrar þjóðir taka sér fyrir hendur. Þarna held ég að sé kominn hluti skýringarinnar á þeim ofsa sem Írakar sýna gagnvart innrásarliðum frá framandi þjóðum. 

[Gunnfríður Elín Hreiðarsdóttir, 2.8.2007 kl. 15:55]

Að tala um að Guð geri hitt og þetta finnst mér alltaf hálf hjákátlegt.  Mennirnir heyja stríð, pynta, drepa og limlesta, stjórna, selja syndaaflausnir, refsa eða fyrirgefa eftir hentugleikum, allt í nafni Guðs sem í raun og veru hefur því einu hlutverki að gegna að gefa mönnum færi á að fyrra sig ábyrgð á gerðum sínum.  Ég get bara ekki séð að Guð hafi annað með þessa hluti að gera.  Guð er lélegasta afsökun í heimi fyrir misgóðum verkum mananna

Kveðja að norðan

GEH

[Helga R. Einarsdóttir, 2.8.2007 kl. 22:17]

Er þá ekki til neins að biðja Guð að hjálpa sér frænka mín góð?

[Auðun Gíslason, 2.8.2007 kl. 22:37]

Sigurður hefur ekki lesið heima!  Eitthvað þarf hann að lesa Gamla Testamentið.  Hinn refsiglaði Guð  var afskaplega vinsæll hjá yfirvöldum og kirkjuvaldinu í Evrópu á öldum áður.  Það á við um Ísland líka.  Við kristnir menn ættum kannski að fjarlægja bjálkann úr auga okkar, áður en við bendum á flísina í auga náungans.  Það virðist vinsælt í dag að benda Múslima og segja: Guði sé lof að ég er ekki eins og þessi!  Hjákátlegt dramb og sjálfumgleði!  En dramb er falli næst!  Berjum okkur því ekki á brjóst því við verðum ekkert betri fyrir það.  "Elskið Guð, og náungann eins og sjálfan yður."

Fræðimenn segja að trúarlega séð líkist BNA miðausturlöndum æ meir.  Þar er nefnilega Guð Gamla Testamenntisins tilbeðinn en ekki sá kærleiksríki Guð sem Jésú birti okkur mönnunum!

[Ólafur Þórðarson, 3.8.2007 kl. 02:29]

Í heimstyrjöldunum öllum voru prestar fljótir til að blessa fallbyssukjaftana með heilögu vatni og öðru ámóta sulli. Að halda að Kristnir séu betri en Islam er misskliningur. Bush sjálfur er sannkristinn, endurfæddur og hans hodl upprisið fyrirfram til að senda víg- og manndrápsvélar inn í miðausturlönd: Afghanistan, Írak og Sómalíu.

Trúarbrögð hafa alla tíð verið skálkaskjól fyrir heimskunni í manneskjunni.

[Gunnfríður Elín Hreiðarsdóttir, 3.8.2007 kl. 09:04]

Guð/náttúran hefur nú þegar hjálpað okkur heilmikið með því að gefa okkur flest það  sem við þurfum til að hjálpa okkur sjálf og sjálfsagt nýtist það mörgum til hjálpar, að biðja guð að hjálpa sér og því sjálfsagt að fólk noti sér það.  Það er allt annar handleggur að biðja Guð að hjálpa sér en að þykjast ganga erinda Guðs.  Ég er ekki viss um að Guð þurfi á okkar hjálp að halda

[Sigurður Hreiðar, 3.8.2007 kl. 09:41]

Eins og vanalega er fólk að hræra saman alls konar ólíkum hlutum og vitna til trúarofstækis sem enn í dag sem áður er notað af misvitrum mönnum til réttlætinga gerða sinna og til valdayfirráða -- sem hefur ekkert með kjarna málsins að gera. Það er einmitt það sorglega í þessu öllu, að trúin hefur á öllum tímum verið misnotuð af þeim sem þykjast ganga erinda guðs og vilja láta alla aðra ganga í þeim tiltekna takti að viðlagðri refsingu guðs gamla testamentisins, Jahve gamla, sem í raun gengur aftur í Íslam og ýmsum afleggjurum afbrigða sem kenna sig við kristni og nefnd hafa verið hér að ofan. Mörg þeirra eru að mínum dómi komin æði langt frá kristni sem einkennir sig einmitt með því að hafa fyrirgefninguna að leiðarljósi. -- Þess vegna, mín elskanlegu, fyrirgef ég ykkur bullið  hér að ofan!