Skrauthvörf og pjatt

Löngum hefur mér þótt hálfgerð skömm að þeim skrauthvörfum og pjatti að tala um „eldri borgara“ svo ég tali nú ekki um málskrípið „heldri borgara“ þegar einfaldlega er átt við gamalt fólk. „Aldraða“ eru þau ítrustu skrauthvörf sem ég get sætt mig við.

Þess vegna finnst mér dágóð sagan sem ég heyrði um gamlingjann jafnaldra minn sem fór inn á ónafngreindan hamborgarastað og bað um hamborgara. Pöntunin var tekin niður og svo kom að því að borga og gamlinginn spurði: „Eruð þið ekki með eldri borgara afslátt?“ „Jú, auðvitað,“ var svarað af ítrustu kurteisi, og svo leit afgreiðslumaðurinn um öxl og hrópaði: „Heyrðu, Gummi, þessi vill fá eldri borgara!“