Griðkonan sem varð að graðkonu

Íhaldssamur sem ég er saknaði ég vinar í stað þegar Lesbók Morgunblaðsins var lögð niður. Ekki man ég hvort Sunnudagsmogginn kom beint í kjölfarið en mér finnst margt þar snoturlega af hendi leyst og er hættur að sakna lesbókarinnar.

Sumpart er Sunnudagsmogginn með fasta þætti sem er hið besta mál. Ein griðkona blaðsins hefur t.a.m. verið útnefnd í hlutverk einskonar graðkonu og á að vera með vikulegan pistil sem kítlar kynhvöt lesenda. Kona þessi sem eftir mynd að dæma er einkar ísmeygileg (í kynlegri merkingu orðsins) á greinilega létt með að skrifa og gerir það oft léttilega en svo er að sjá sem tilskilin lengd pistilsins sé henni stundum full löng svo henni endist ekki ævinlega lotan þó lagt sé upp með góðan vilja og kannski góða hugmynd fyrir aðeins styttri pistil. En þónokkrum sinnum hefur hún komið mér til að brosa og takk fyrir það.

Um þessa helgi fjallar hún um fótboltageldingana sem vegna áhuga á spörkum annarra gleyma að sinna konum sínum og gera þeim svo gott í kroppinn sem þeim ber og huga ekki að tapi sínu á þeim velli. Svo sannarlega vorkenni ég þessum konum en þó öllu meira körlunum sem sitja stjarfir og náttúrulausir við sjónvarpið af því einhvers staðar er verið að sparka í bolta.

Út af fyrir sig minnir verður þetta sparkofhlæði RUV til að færa okkur hina aftur á tíma sjónvarpslausa mánuðarins hér áður fyrr, sællar minningar. Maður fær ekki einu sinni fréttirnar (þær eru að sögn sendar út, bara á einhverjum snarvitlausm tíma) þannig að þeim bagganum er létt af manni líka. Og fyrir okkur sem nennum ekki að horfa á þessi endalausu hlaup manna fram og aftur um víðan völl er þetta kjörinn tími til að gera eitthvað skemmtilegt með konunum okkar okkar og sjá, þeim tíma er vel varið. Allt hvað ræktað er færist í blóma á þessum tíma ársins.

Svo þannig séð má maður þakka fyrir þetta ágæta sjónvarpsleysi.

Leiðrétt vegna villu kl. 22.50