Afrek að nefna nafnið sitt?

Svo undarlegt sem það kann að virðast hef ég nú á nokkrum vikum – eða var það mánuðum? – hlustað/horft á spurningakeppni framhaldsskóla og grunnskóla landsins í fjölmiðlum þjóðarinnar og svo aflraunakeppni ungmenna sem kölluð er Skólahreysti. Þykir raunar ekki fallegt að misbjóða svona ungum líkömum sem eru að vaxa eins og með armlyftum á slá og niðurdýfingum á tittum sem standa út úr vegg -- hvernig verða axlirnar á þessum blessuðum börnum eftir 50 ár? – Verður það bara kölluð gigt? Samt gaman að sjá hvað þessi börn geta.

En eitt hefur mér ofboðið í öllum þessum þáttum: Það eru lætin og gauragangurinn sem virðist beinlínis vera spanað upp í áhorfendum/áheyrendum í sal. Þessi djöfulgangur er kallaður fagnaðarlæti og stemmning, en fjandakornið sem þetta er nokkuð annað en skrílslæti. Það er eitt að fagna og láta í ljós ánægju sína með það sem vel er gert, en þessi skefjalausi gauragangur og langdregnu ótímabæru öskur eru ekkert annað en skrílslæti. Jafnvel þar sem keppendur hafa ekkert afrekað annað en að nefna nafnið sitt er spanað upp í viðstöddum að öskra eins og naut og láta eins og eitthvað stórmerkilegt hafi gerst.

Til hvers leiðir eiginlega „uppeldi“ af þessu tagi?

Athugasemdir

[Hrólfur Þ Hraundal, 30.4.2010 kl. 21:39]

Tek mjög undir með þér Sigurður, en þú átt að vita það má ekki segja þetta sem þú sagðir,  þetta er svo upp byggilegt fyrir ungviðið. 

Þegar ég fluttist með foreldrum mínum til Reykjavíkur þá kunni ég ekkert í fótbolta en langaði að vera með.  Það var auðsótt mál enda ég stór og öflugur strákur en þegar ég gerði mistök, þá öskraði allt liðið og hreytti í mig ónotum.  Þarna var líka annar strákur sem svipað var ástatt með, hann var minni en mjög snar og ákveðin í að skila sínu en það mistókst gjarnan eins og hjá mér og eftir á að hyggja þá var hann lagður í einelti en hindraður í að fara. 

Þá fór ég og eftir að ég náði þeim þroska að skilja þetta mál þá hef skammast mín fyrir að fara án þess að taka hann með mér.   Mér liggur margt fleira í huga varðandi hóp í íþróttir og það að etja börnum og unglingum saman í keppni foreldum til ánægju og angurs. 

Ég ætla ekki að lasta skóla hreysti en það er varla til of mikils mælst að fullorðnir síni af sér lágmarks þroska.

[Grefillinn Sjálfur - Koma svo! (IP-tala skráð) 30.4.2010 kl. 22:52]

Ég sá einu sinni kálf koma út úr fjósi og hoppa eins og vitleysingur og kasta rassinum upp í loft sitt á hvað. Ekkert annað en skrílslæti að mínu mati.

[Sigurður Hreiðar, 30.4.2010 kl. 22:58]

Skrílslæti: siðlaus múglæti vegna múgsefjunar. (Íslensk orðabók, útg. Edda, 20020.

[Grefillinn Sjálfur - Koma svo! (IP-tala skráð) 1.5.2010 kl. 00:13]

Kálfslæti þá.